هفته پیش عجب روزی داشتم. موقعی که داشتم از خانه بیرون می آمدم دیدم که لگم نخ کش شده بود، بنابراین مقداری چسب نواری برای درست کردنش استفاده کردم. بیرون داشت باران سنگینی می بارید، بنابراین گالش هایم را به پا کردم و به سمت ماشین دویدم. به محض این که داخل شدم، سعی کردم استارت بزنم اما هیچ اتفاقی نیفتاد. در حالی که کاپوت را باز کردم تا نگاهی بیندازم، با خودم فکر کردم که عالیست! نمی توانستم هیچ چیزی ببینم. در نهایت، مجبور شدم تا ایستگاه پیاده بروم، در حالی که در راه بیسکوییت (کوکی) می خوردم. حدود نیمه ی راه، سگ راهنمایی شروع کرد به واق واق کردن برای من و بیسکوییتم از دستم در گودال آبی افتاد. بعد، زمانی که داشتم از کنار یک مدرسه عبور می کردم، چند بچه که داشتند فوتبال بازی می کردند توپی را به سمت من شوت کردند. توپ دقیقا به پشت سرم خورد و واقعا درد داشت. زمانی که وارد ایستگاه قطار شدم، یک بلیت رفت و برگشت گرفتم، اما زمانی که داشتم آن را توی جیبم می گذاشتم، دیدم که قطارم از ایستگاه خارج شد. عجب روزی!